کد مطلب:301758 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100
بشارت بهشت به شیعیان فاطمه (از لسان امام باقر)
بشارت بهشت رفتن شیعیان زهرا علیهاالسلام (از زبان امام باقر علیه السلام) [1] .
در تفسیر فرات چنین می خوانیم:
قال جابر لابی جعفر علیه السلام: جعلت فداك یابن رسول الله، حدثنی بحدیث فی فضل جدتك فاطمه اذا انا حدثت به الشیعه فرحوا بذلك. قال ابوجعفر علیه السلام: حدثنی ابی، عن جدی، عن رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم قال: اذا كان یوم القیامه نصب للانبیاء و الرسل منابر من نور فیكون منبری اعلی منابرهم یوم القیامه، ثم یقول الله: یا محمد اخطب؛ فاخطب بخطبه لم یسمع احد من الانبیاء و الرسل بمثلها. ثم ینصب للاوصیاء منابر من نور و ینصب لوصی علی بن ابی طالب فی اوساطهم منبر من نور، فیكون منبره اعلی منابرهم، ثم یقول الله: یا علی
اخطب، فیخطب بخطبه لم یسمع احد من الاوصیاء بمثلها.
ثم ینصب لاولاد الانبیاء و المرسلین منابر من نور فیكون لابنی و سبطی و ریحانتی ایام حیاتی من نور، ثم یقال لها: اخطبا، فیخطبان بخطبتین لم یسمع احد من اولاد الانبیاء و المرسلین بمثلها.
ثم ینادی المنادی و هو جبرئیل علیه السلام: این فاطمه بنت محمد؟ این خدیجه بنت خویلد؟ این مریم بنت عمران؟ این آسیه بنت مزاحم؟ این ام كلثوم ام یحیی بن زكریا؟ فیقمن، فیقول الله تبارك و تعالی: یا اهل الجمع لمن الكرم الیوم؟ فیقول محمد و علی والحسن والحسین: لله الواحد القهار. فیقول الله تبارك و تعالی: یا اهل الجمع، انی قد جعلت الكرم لمحمد و علی والحسن و الحسین و فاطمه، یا اهل الجمع طاطاوا الرووس و غضوا الابصار، فان هذه فاطمه تسیر الی الجنه.
فیایتیها جبرئیل بناقه من نوق الجنه مدبجه الجنبین، خطامها من اللولو المخفق الرطب، علیها رحل من المرجان، فتناخ بین یدیها فتركبها فیبعث الیها ماه الف ملك فیسیرون علی یمینها، و یبعث الیها ماه الف ملك فیسیرون علی یسارها و یبعث الیها ماه الف ملك یحملونها علی اجنحتهم حتی یسیرونها علی باب الجنه. فاذا صارت عند باب الجنه تلتفت، فیقول الله: یا بنت حبیبی، ما التفاتك و قد امرت بك الی جنتی؟ فتقول: یا رب احببت ان یعرف قدری فی مثل هذا الیوم. فیقول الله: یا بنت حبیبی ارجعی فانظری من كان فی قلبه حب لك او لاحد من ذریتك خذی محبیها كما یلتقط الطیر الحب الجید من الح الردی، فاذا سار شیعتها معها عند باب الجنه، یلقی الله فی قلوبهم ان یلتفتوا، فاذا التفتوا فیقول الله عز و جل: یا احبائی ما التفاتكم و قد شفعت فیكم فاطمه بنت حبیبی. فیقولون: یا رب احببنا ان یعرف
قدرنا فی مثل هذا الیوم. فیقول الله: یا احبائی ارجعوا و انظروا من احبكم لحب فاطمه، انظروا من اطعمكم لحب فاطمه، انظروا من كساكم لحب فاطمه، انظروا من سقاكم شربه فی حب فاطمه، انظروا من رد عنكم غیبه فی حب فاطمه، خذوا بیده و ادخلوه الجنه. قال ابوجعفر: والله لایبقی فی الناس الا شاك او كافر او منافق، فاذا صاروا بین الطبقات نادوا كما قال الله تعالی: (فما لنا من شافعین- و لا صدیق حمیم) [2] فیقولون: (فلو ان لا كره فنكون من المومنین) [3] . قال ابوجعفر هیهات هیهات منعوا ماطلبوا (و لو ردوا لعادوا لما نهوا عنه و انهم لكاذبون) [4] . [5] .
«جابر به امام باقر علیه السلام عرض كرد: جانم فدای شما باد ای فرزند رسول خدا؛ به من حدیثی درباره ی فضیلت فاطمه بفرمایید تا آنگاه كه آن را برای شیعیان نقل نمودم از شنیدن آن شاد و مسرور گردند. امام باقر فرمود: پدرم (امام زین العابدین) از جدم (امام حسین) برای من نقل نمود كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: آنگاه كه روز قیامت فرارسد برای انبیا و رسولان منابری از نور نصب می گردد. در روز قیامت منبر من بلندتر از منابر ایشان است. سپس خداوند می فرماید: با محمد سخنرانی كن. من نیز چنان سخنرانی خواهم كرد كه مانند آن را هیچیك از انبیا و رسل نشنیده باشند.
پس از آن برای اوصیا منابری از نور نصب خواهد گردید و در وسط
آنها منبری از نور برای وصی من علی بن ابی طالب نصب خواهد شد، منبر او بلندتر از منبر آنان خواهد بود. آنگاه خداوند به او می گوید: ای علی سخنرانی كن؛ آنگاه علی چنان سخنرانی ایراد خواهد نمود كه هیچیك ازاوصیا بمانند آن را نشنیده باشند.
سپس منابری از نور برای فرزندان انبیا و مرسلین نصب خواهد شد. برای دو فرزند من و دو ریحانه ی زندگی من نیز منبری از نور نصب خواهد گردید. آنگاه به آندو گفته خواهد شد: سخنرانی نمایید، آنان نیز دو سخنرانی ایراد خواهند نمود كه هیچیك از فرزندان انبیا و مرسلین بمانند آن را نشنیده باشند.
آنگاه منادی- كه جبرئیل علیه السلام است- ندا می كند: كجاست فاطمه ی بنت محمد؟ كجاست خدیجه ی بنت خویلد؟ كجاست مریم بنت عمران؟ كجاست آسیه ی بنت مزاحم؟ كجاست ام كلثوم مادر یحیی بن زكریا؟ زمانیكه این زان برمی خیزند، خداوند تبارك و تعالی می فرماید: ای اهل محشر، امروز كرم به دست كیست؟ محمد و علی و حسن و حسین می گویند: «كرم» از آن خداوند یگانه ی قهار است. خدای تعالی می فرماید: ای جمع خلایق، همانا من «كرم» را در اختیار محمد و علی و حسن و حسین و فاطمه قرار دادم، ای اهل محشر، سرها فروگیرید و چشمان فروبندید، این فاطمه است كه به سوی جنت روان است.
آنگاه جبرئیل با ناقه ای از شتران بهشتی نزد او می آید در حالیكه دو پهلویش به زیور آراسته است، افسارش از مروارید درخشان است و بر آن جهازی از مرجان قرار دارد. آن ناقه در كنار فاطمه می نشیند و او بر آن سوار می گردد. یكصد هزار ملك از سمت راست او و یكصد هزار ملك از سمت چپ او روان می گردند. آنگاه یكصد هزار ملك دیگر فرستاده می شوند
تا فاطمه را بر روی بالهای خویش به دروازه ی جنت برسانند. زمانیكه فاطمه به دروازه ی بهشت برسد (به دیگر سو) نظر می كند. خداوند می فرماید: ای دختر حبیب من، دلیل این التفات تو چیست؟ مگر نه اینكه تو را فرمان ورود به بهشت دادم. فاطمه می گوید: پروردگارا، دوست دارم امروز قدر و منزلت من آشكار گردد. خداوند می فرماید: ای دختر حبیب من، بازگرد و نظر افكن، هر كسی را كه در قلبش محبت تو و یا محبت یكی از ذریه ی تو بود دستش را بگیر و او را به بهشت وارد نما.
امام باقر علیه السلام فرمودند: به خدا قسم، در آن روز او- بمانند پرنده ای كه دانه های نیكو را از دانه های ناپسند جدا می نماید- شیعیان و محبان خودش را (از آن جمع) جدا می نماید. زمانیكه شیعیان فاطمه با او به در بهشت می رسند خداوند در قلب آنان می اندازد كه (از ورود به بهشت) نظر به دیگر سو نمایند. آنگاه خداوند به آنان می گوید: ای حبیبان من، دلیل این التفات شما از جنت چیست، همانا من شفاعت فاطمه دختر حبیب خود را درباره ی شما پذیرفتم.
آنان خواند گفت: پروردگارا، دوست داریم كه امروز قدر و منزلت ما شناخته گردد. خداوند می فرماید: ای حبیبان من، بازگردید و بنگرید كه چه كسانی شما را به دلیل محبتتان به فاطمه دوست می داشتند، ببینید چه كسانی به شما بخاطر محبت به فاطمه اطعام می نمودند، ببینید چه كسانی بخاطر محبت به فاطمه به شما جامه می پوشانیدند، ببینید چه كسانی بخاطر محبتشان به فاطمه به شما جرعه ای آب داده اند، ببینید چه كسانی بخاطر محبت به فاطمه مانع غیبت دیگران از شما شده اند، آنان را با دست خویش بگیرید و به بهشت داخل نمایید.
امام باقر علیه السلام فرمودند: به خدا قسم كسی در میان مردم بر جای نمی ماند (كه به بهشت وارد نگردد) مگر تردیدكننده ی (در وجود خدا) و یا فرد
كافر و یا منافق. (این دوزخیان) آنگاه كه (به سوی جهنم) روان گردند و در میان طبقات آن واقع شوند چنین ندا می كنند (فما لنا من شافعین- و لا صدیق حمیم) [6] و می گویند: (فلو ان لنا كره فنكون من المومنین) [7] .
امام باقر علیه السلام فرمودند: هیهات، هیهات، آنان از آنچه كه درخواست می كنند منع خواهند شد. (و لو ردوا لعادوا لما نهوا عنه و انهم لكاذبون) [8] .
[1] (مربوط به صفحه ي 247).
[2] سوره ي الشعراء، آيه ي 100، 101.
[3] سوره ي الشعراء، آيه ي 102.
[4] سوره ي الانعام، آيه ي 28.
[5] تفسير فرات ص 298، 299/ ح 403، بحارالانوار ج 8/ 51، 52، ج 43/ 64، 65.
[6] سوره ي الشعراء، آيه ي 100، 101. يعني: ما كسي را نداريم كه شفاعتمان را نمايد و دوستي نيز نداريم كه از ما حمايت كند.
[7] سوره ي الشعراء، آيه ي 102. يعني: اگر ديگر بار براي ما بازگشتي (به دنيا) باشد از مومنان خواهيم بود.
[8] سوره ي الانعام، آيه ي 28. يعني: اگر به دنيا بازگردانده شوند، باز هم به ارتكاب همان (اعمال زشتي) كه از آنها نهي شده اند روي خواهند آورد، همانا آنان افرادي دروغگويند.